Wykopiecie? :)

Zbrodnie pod okiem zakonu. Przemoc w średniowiecznych miastach krzyżackich - Gdy pod koniec XIII wieku Krzyżacy z przytupem stworzyli w Prusach własne państwo, zasada ordnung muss sein miała być egzekwowana pancerną ręką zakonu. Mimo nadzoru komturów i rycerzy oraz intensywnego rozwoju gospodarczego miasta pruskie szybko stały się jednak siedliskiem zbrodni i przemocy.

PS Zapisz się na listę: The best of #historia :)

Proste zasady:

1. Najwyżej jedno, wyjątkowo dwa wołania dziennie do znaleziska poświęconego historii.
2. Tylko materiały z bibliografią (chyba że to np. galeria zdjęć) i autorem znanym z imienia i nazwiska.
3. Jeśli w nagłówku będzie pytanie, w środku zawsze znajdziesz odpowiedź.
4. Bez taniej sensacji, bez chamskich clickbaitów, ale nie oceniam materiałów po tytule, lecz po całej zawartości.
5. Żadnych bzdur o Wielkiej Lechii, żadnych ufoludków budujących piramidy, tylko materiały oparte na literaturze naukowej.

Kliknij: http://mirkolisty.pvu.pl/list/7boqzR3aRAAJB580, zaloguj się i kliknij "dołącz"!

Na ilustracji miniatura z angielskiego rękopisu z przełomu XII i XIII w. (British Library, Royal 13 B VIII)

#sredniowiecze #historia #ciekawostkihistoryczne #nauka #liganauki #gruparatowaniapoziomu #polska #mikroreklama pokaż całość

źródło: tytus.edu.pl

Chciałem się podzielić z Wami ciekawym filmem. Film po angielsku, ale są napisy.

http://www.youtube.com/watch?v=n3Xv_g3g-mA&feature=youtu.be

#nauka #psychologia #gruparatowaniapoziomu (bo Kurzgesagt ma raczej dobre opinie, jeżeli daję złe tagi to przepraszam) pokaż całość

Vladimír Boudník - Aktywna i strukturalna grafika
Vladimir Boudnik Czeski grafik i malarz urodził się 17 marca 1924 roku w Pradze.Przedstawiciel aktywnej strukturalnej grafiki, jeden z twórców ruchu eksplozjonistycznego. W czasie II wojny światowej wywieziony do Rzeszy na przymusowe roboty. Pobyt w Niemieckiej niewoli wywołał u niego traumę na całe życie co znalazło odbicie w jego twórczości artystycznej. Po wojnie studiował grafikę na Akademii Sztuk Pięknych. Po studiach podejmuje pracę w zakładach metalowych jako robotnik.Praca w fabryce stała się inspiracją dla jego aktywnych grafik które tworzy z materiałów przemysłowych i odpadów
Więcej prac artysty:
http://milenaolesinska.blogspot.com/2019/02/vladimir-boudnik-active-and-structural.html

#sztuka #grafika #gruparatowaniapoziomu #kultura #art #zainteresowania pokaż całość

źródło: boudnik-g-5018-001-p1-30380.jpg

Zapraszam na mój kanał Na bitewnym szlaku. Nowy odcinek we wtorek.
#nbs #ciekawostkihistoryczne #historia #gruparatowaniapoziomu

źródło: 222.png

NOWE TŁUMACZENIE DZIĘKI WASZEMU WSPARCIU: "Mark Antony"

Mark Antony (Marcus Antonius)) was born on 14 January 83 BCE in Rome. An excellent Roman commander, and at the same time a brilliant politician. He was the son of Marcus Antonius Creticus and Julia, Caesar’s close relative. His grandfather was Marcus Antonius Orator, who was one of the best Roman speakers of his time.

(more in the new translated article)

http://www.imperiumromanum.edu.pl/en/biographies-of-romans/mark-antony/

wersja polska: http://www.imperiumromanum.edu.pl/biografie/marek-antoniusz/

#archeologia #imperiumromanum #historia #liganauki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #artefaktnadzis #rzym

--------------------------------------------------------------------------------------
Chcesz pomóc w tłumaczeniu portalu na język angielski? Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!
http://www.imperiumromanum.edu.pl/dotacje/ pokaż całość

źródło: Marcanty.jpg

NAŚLADOWANIE GŁOSÓW ZWIERZĄT

Jak podaje Petroniusz, jedną z ulubionych zabaw Rzymian było naśladowanie głosów zwierząt, i ludzi pewnych zawodów, oddając ich ruchy, gestykulacje, czy sposób mowy. Ponoć bardzo dobrze nadawali się do tego balwierze, czyli golarze, tudzież fryzjerzy dzięki swej gadatliwości.

Szczytem wirtuozerii było naśladowanie kilku osób naraz różnymi głosami, na przykład ukazując scenkę oddająca gwar całej izby balwierskiej: obsługujących i obsługiwanych. W ten sposób wyrosła nowa grupa aktorów, czyli mimowie.

http://www.imperiumromanum.edu.pl/ciekawostka/nasladowanie-glosow-zwierzat/

#archeologia #imperiumromanum #historia #liganauki #gruparatowaniapoziomu #ciekawostkihistoryczne #rzym #ciekawostki

--------------------------------------------------------------------------------------
Podobają Ci się treści? Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!
http://www.imperiumromanum.edu.pl/dotacje/ pokaż całość

źródło: j.jpg

Badacze: musimy dostrzec różnicę między lasami naturalnymi i gospodarczymi.

Aby skutecznie chronić obszary lasów naturalnych, takich jak Puszcza Białowieska, trzeba uświadomić ludziom różnicę pomiędzy lasami naturalnymi a gospodarczymi oraz wpisać tę różnicę w prawo unijne i międzynarodowe - mówili we wtorek w Warszawie naukowcy zajmujący się ochroną przyrody.

Link do znaleziska: http://gewicht-reduce.net/link/4803111/badacze-musimy-dostrzec-roznice-miedzy-lasami-naturalnymi-i-gospodarczymi/

Znalezisko dodał: @w_gs

Źródło: naukawpolsce.pap.pl

Jeśli chcesz być na bieżąco z najlepszymi znaleziskami to zapisz się na MikroListę.
http://mirkolisty.pvu.pl/list/56Bf7jbXdbGvM2NK i dodaj Swój nick do listy #swiatnauki.

#swiatnauki #gruparatowaniapoziomu #liganauki #ligamozgow #przyroda #las #natura #lesnictwo #ekologia #nauka #biologia #mikroreklama pokaż całość

źródło: gewicht-reduce.net

Pożar rafinerii w Signal Hill, 22 maja 1958.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #usa #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 7989232791_5bbf7c46e1_o.jpg

Konstrukcja wiaduktu, USA bez daty ale z California Historical Society Collection, 1860-1960

"Photograph of construction of a large arch in 4th Street Viaduct, [s.d.]. At center, a large metallic arch can be seen extending from the foreground at right into the background at left. Along the base of the arch at left, a series of wooden stumps can be seen. Also to the left of the arch, a large crane is visible. At least three ladders can be seen attached to the side of the arch, and two men stand on a platform above the center ladder. A series of large cross beams can be seen beneath the arch for support. Along the top of the arch, a series of wooden beams are being placed perpendicular to the cross beams. Along the edge of the arch to the far right, three men wearing suits and hats face towards the viewer."

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #usa #budownictwo #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 7847135510_766091990f_o.jpg

Jan Collaert I, z serii Nowe wynalazki czasów współczesnych, 1600. Odkrycie Ameryki.

Ładne przedstawienie, bo ukazuje Europejczyków jako światło nauki i wiedzy na tle dzikusów i kanibalizmu, ale to nie przeszkadzało w kradzieży hamaku. W Europie wcześniej nikt nie znał tego wynalazku. Zresztą do Europy przybędzie tytoń, syfilis, ziemniak, kukurydza i wiele, wiele innych rzeczy bez których dzisiejszy świat i rolnictwo nie wyglądałoby tak samo.

"First plate from a print series entitled Nova Reperta (New Inventions of Modern Times) consisting of a title page and 19 plates, engraved by Jan Collaert I, after Jan van der Straet, called Stradanus, and published by Philips Galle. Illustration of a sailor (Vespucci) coming to shore and discovering America. He encounters a native woman seated in a hammock. In the background different figures are seated on the ground; a woman roasts a human leg on a wood-burning fire. In the middle ground on the right a horse and a bear approach one another. In the foreground on the right an anteater searches for food. On the left a ship rocks in the ocean and another is pushed up against the shore."

Muzeum

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #myrmekochoria pokaż całość

źródło: images.metmuseum.org

#iiwojnaswiatowawkolorze

A teraz szybko do skupu. Żołnierze dywizji spadochronowo-pancernej ''Hermann Goering'' ze swoimi zdobyczami, Anzio, luty 1944 r.

Poprzednio pisałem, że w nocy z 29 na 30 stycznia 1944 r. miało ruszyć ogólne natarcie z przyczółka pod Anzio. Brytyjczycy mieli nacierać na Campoleone - skrzyżowanie na drodze Cisterna-Rzym na północy - a Amerykanie - miasteczko Cisterna na południu.

Do ataku na Cisternę skierowano 6615. pułk specjalny, złożony z 1., 3. i 4. batalionu rangersów oraz 509. batalionu spadochronowego. Byli to bardzo doświadczeni w boju i świetnie wyszkoleni żołnierze. Z kolei na północy miała nacierać brytyjska 24. brygada, wsparta ogniem amerykańskiej 1. DPanc.

Jednak czas Lucasa już bezpowrotnie minął. Niemcy nie byli tacy słabi, jak tydzień wcześniej.

Do ataku skierowano 1. i 3. batalion rangersów, którzy mieli przejść parowem Pantano wzdłuż drogi do Cisterny. 4. batalion pozostał w rezerwie, mając czekać na dotarcie reszty do Cisterny, a potem zaatakować. Poczernieni sadzą, z kieszeniami wyładowanymi amunicją i granatami rangersi przechodzili tuż obok niemieckich stanowisk, niekiedy słysząc nawet niemieckie komendy i rozmowy. Pod osłoną nocy, amerykańscy komandosi dotarli do wylotu parowu tuż przed świtem. Mieli do przebycia 700 metrów otwartej przestrzeni. Amerykanie wyszli z jaru i... natknęli się na grupę niemieckich łącznościowców, obozujących pod gołym niebem.

Rangersi desperacko rzucili się na Niemców, zabijając część z nich za pomocą kolb i noży, ale kilku zdołało uciec, krzycząc o pomoc. Rangersi weszli dosłownie w sam środek zgrupowania dywizji ''Hermann Goering''. Momentalnie okolica zaroiła się od Niemców, z każdego budynku, każdego stogu siana, każdej sterty desek – bluznęła mordercza palba. Rangersi próbowali wyrąbać sobie drogę odwrotu, ale jako lekko uzbrojona piechota nie mieli szans. W pewnym momencie dało się usłyszeć chrzęst gąsienic. Amerykanie, myśląc, że to własne czołgi, zaczęli wychodzić ku nim. Jednak czołgi były niemieckie i odpowiedziały ogniem i ruszyły do natarcia, miażdżąc rangersów. Jeden z nich osobiście zniszczył dowódca 1. batalionu, major Jack Dobson. Amerykanom udało się nawet opanować dwa czołgi, zostały jednak zniszczone przez nieświadomych sytuacji innych żołnierzy.

Walka zamieniała się w rzeź. Rangersi skontaktowali się z dowództwem i błagali o wsparcie, jednak go nie otrzymali, a okrążeni mieli się przebijać do własnych linii. Niemcy zaś metodycznie rozcinali okrążone bataliony, a następnie chwycili się haniebnego sposobu. Ustawili wziętych do niewoli rangersów jako żywe tarcze i nawoływali pozostałych do kapitulacji. Siedmiogodzinna bitwa zaczęła przygasać. Z 767 ludzi zaledwie 6 wróciło do własnych linii. 450 dostało się do niewoli, reszta zginęła. W jeden dzień US Army utraciła połowę swoich komandosów. Zdjęcia setek maszerujących jeńców po ulicach Rzymu obiegły prasę całej Europy, dobitnie sygnalizując klęskę operacji „Shingle”.

#shingle #anzio

Autor postu: II wojna światowa w kolorze

#iiwojnaswiatowa #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #historiajednejfotografii #zdjeciazwojny pokaż całość

źródło: 51924611_2355249464519824_3901773163289116672_n.jpg

TEGO DNIA W RZYMIE

Tego dnia, 364 n.e. zmarł cesarz Jowian. Cesarz w czasie drogi do Konstantynopola został znaleziony martwy w swoim łożu w namiocie w Dadastanie, w połowie drogi między dzisiejszą Ankarą a Iznikiem. Uważa się, że władca mógł się zaczadzić w swojej kwaterze, w której dobrze napalono węglem drzewnym. Podejrzewa się także, że władca mógł się po prostu przejeść grzybami. Jowian został pochowany w Konstantynopolu w Kościele Świętych Apostołów.

http://www.imperiumromanum.edu.pl/tego-dnia-w-rzymie/#17-2

#liganauki #antycznyrzym #imperiumromanum #wydarzenia #gruparatowaniapoziomu #historia #tegodnia #tegodniawrzymie #rzym #ciekawostki pokaż całość

źródło: w.jpg

SENTENCJA ŁACIŃSKA NA DZIŚ

Nemo usque ad mortem beatus mansit
- Nikt aż do śmierci nie był szczęśliwy
- opis: sentencja łacińska

http://www.imperiumromanum.edu.pl/kultura/sentencje-lacinskie/

#imperiumromanum #historia #cytaty #cytatrzymiannadzis #gruparatowaniapoziomu #ciekawostkihistoryczne #sentencjalacinska #rzym #ciekawostki

--------------------------------------------------------------------------------------
Podobają Ci się treści? Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!
http://www.imperiumromanum.edu.pl/dotacje/ pokaż całość

MIEDZIANY RZYMSKI WIDELEC

Miedziany (zapewne stop miedzi i cyny) rzymski widelec. Obiekt datowany na I-IV wiek n.e.

http://www.imperiumromanum.edu.pl/ciekawostka/miedziany-rzymski-widelec/

#rzym #antycznyrzym #imperiumromanum #historia #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #ciekawostkihistoryczne #rzym #ciekawostki

--------------------------------------------------------------------------------------
Podobają Ci się treści? Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!
http://www.imperiumromanum.edu.pl/dotacje/ pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: c.jpg

Bardzo ważna praca wydana w tym roku w języku polskim!

David M. Glantz - "Kolos odrodzony. Armia Czerwona na wojnie, 1941-1943"

Zaletą Kolosa odrodzonego, ważnego osiągnięcia w dziedzinie przywracania i kultywowania pamięci o wojennym doświadczeniu całego narodu, jest niezrównany dostęp Glantza i wykorzystanie przez niego radzieckich źródeł archiwalnych. Pozwala mu to nie tylko rzucić światło na zwycięstwa Armii Czerwonej pod Moskwą, Stalingradem czy Kurskiem, ale także wydobyć z cienia mnóstwo ważnych „zapomnianych bitew”, z których wiele skazano na niepamięć w imię ochrony reputacji uczestników i narodowej dumy. Jak z niespotykaną dotąd szczegółowością ujawnia autor, w pierwszych latach konfliktu katastrofalne klęski przeplatały się z doniosłymi zwycięstwami, gdy Armia Czerwona usiłowała się odnaleźć w warunkach „Wielkiej Wojny Ojczyźnianej".

Oprócz samych bitew Glantz prezentuje wnikliwy portret Armii Czerwonej jako ewoluującej instytucji wojskowej. Dokonując przejrzystej jak nigdy dotąd oceny jej wielkości, liczebności i struktury sił, autor przedstawia przenikliwy wgląd w doktrynę, strategię, taktykę, uzbrojenie, wyszkolenie, korpus oficerski i kierownictwo polityczne. Nadaje przy tym ludzkie oblicze dowódcom i żołnierzom Armii Czerwonej, w tym kobietom i członkom jednostek – bezpieczeństwa (NKWD), inżynieryjnych, kolejowych, transportu samochodowego, budowlanych czy karnych – których znaczenie dotychczas nie w pełni rozumiano.

Glantz, czołowy światowy autorytet w dziedzinie radzieckich sił zbrojnych, stworzył nadzwyczajne opracowanie, niezmiernie poszerzające nasze pojmowanie fragmentu II wojny światowej, któremu wciąż niełatwo wynurzyć się z mroków historii.

O autorze:

David M. Glantz to założyciel i były dyrektor Biura Badań nad Obcymi Siłami Zbrojnymi (Foreign Military Studies Office) Wojsk Lądowych Stanów Zjednoczonych. Wśród wielu jego publikacji znalazły się: Stumbling Colossus, Zhukov's Greatest Defeat, The Battle of Kursk, The Battle for Leningrad oraz When Titans Clashed.

Dostępna:

http://napoleonv.pl/p/26/1551/kolos-odrodzony-armia-czerwona-na-wojnie-1941-1943-wydawnictwo-napoleon-v.html

Wydanie oryginalne:

http://www.amazon.com/Colossus-Reborn-Army-Modern-Studies/dp/0700613536/ref=sr_1_2?ie=UTF8&qid=1550353991&sr=8-2&keywords=glantz+reborn
http://www.goodreads.com/book/show/733869.Colossus_Reborn

#gruparatowaniapoziomu #historia #ciekawostkihistoryczne #glantz #drugawojnaswiatowa #armiaczerwona #ksiazki #literatura #napoleonv #1941 #1942 #1943 pokaż całość

źródło: ceaada3f718d6b54dd176d1822363b31.jpg

Mirki z #ogrodnictwo, może to czas, żeby każdy w ramach luzu wrzucił co tam ciekawego, nie do końca konwencjonalnego zamierza zastosować w swoim ogrodzie, donicy, balkonie czy parapecie?

Jest masa fajnych rzeczy od samych gatunków, przez nawożenie po środki ochrony i wiele więcej. Każdy coś tam wie, coś stosuje, coś słyszał czy czytal. Może to czas na jakiś tag na takie #agrozwykopem, gdzie będzie bądzie okazja coś podpatrzeć, czegoś się nauczyć czy podjąć próbę eksperymentu.

Ja dziś wrzucam, ostatni zakup. Będę stosowal na drzewach owocowych i iglakach. Zobaczymy
( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dobroczynek gruszowy jest naturalnie występującym roztoczem, niezwykle skuteczny w walce z przędziorkami i szpecielami. Szybko się namnaża i na inne rośliny przenosi do wiatr. Niezastąpiony strażnik w ogrodzie.

Zimą lub wczesną wiosną zakładamy filcowe opaski z dobroczynkiem w ogrodzie, sadzie czy jagodniku. Przy plusowych temperaturach i pod wpływem światła samice dobroczynka wychodzą z opasek na żer, a jedna z nich potrafi zniszczyć nawet 8 przędziorków dziennie, a około 550 z ciągu swojego życia. Tworzą się w ten sposób populacje tego pożytecznego roztocza. Z czasem populacja wzrasta i jest przenoszona na inne rośliny wraz z wiatrem sprzyjając naturalnej ochronie naszych roślin.

pokaż spoiler #gruparatowaniapoziomu
pokaż całość

źródło: pol_pm_Dobroczynek-gruszowy-25-opasek-158184_3.jpg

#cytatywielkichludzi #cytaty #gruparatowaniapoziomu

7/471

Podobny bądź do skały, o którą się ciągle fale rozbijają. A ona stoi, a koło niej usypiają bałwany wody. "O ja nieszczęśliwy, że mię to spotkało."- Ależ nie tak! Lecz: "O ja szczęśliwy, że chociaż mię to spotkało, żyję bez smutku, nie gnębi mnie teraźniejszość ani nie boję się przyszłości." To bowiem każdemu przydarzyć się mogło, a nie każdy potrafiłby żyć z tym bez smutku. Dlaczegóż więc owo jest bardziej nieszczęściem, jak to szczęściem? Czyż w ogóle nazwiesz to nieszczęściem człowieka, co nie jest odstąpieniem od natury człowieka? Czy odstąpieniem od natury ludzkiej zdaje ci się być to, co nie jest niezgodne z wolą jego natury? Jakżeż więc? Wolę znasz. Czyż więc to, co ci się zdarzyło, wzbrania ci być sprawiedliwym, wielkodusznym, roztropnym, rozumnym, ostrożnym, szczerym, obyczajnym, wolnym i inne mieć cechy, przy których natura ludzka swą właściwość zachowuje? Pamiętaj zresztą przy każdym zdarzeniu, które cię do smutku przywodzi, o zasadzie: To nie jest nieszczęściem- owszem, szczęściem jest znosić to wzniosie.

Marek Aureliusz - "Rozmyślania"
Tag do obserwacji/czarnejlisty
#marekaureliusz pokaż całość

CZY STAROŻYTNI SZYFROWALI WIADOMOŚCI?

Czy starożytni szyfrowali wiadomości? Oczywiście – używali w tym celu tak zwanej laski lakońskiej. Eforowie, czyli urzędnicy spartańscy mieli zwyczaj przesyłać polecenia wodzom bawiącym za granicą, wypisując je poprzecznie na pasku skóry owiniętym dookoła laski określonej grubości; po rozwinięciu paska napis rozpadał się na grupy liter bez znaczenia, a czytelny stawał się znów po nawinięciu na identycznych rozmiarów laskę.

„Laska lakońska” - było to również przysłowiowe określenie oznaczające krótką i niedwuznaczną wypowiedź.

http://www.imperiumromanum.edu.pl/ciekawostka/czy-starozytni-szyfrowali-wiadomosci/

#archeologia #imperiumromanum #historia #liganauki #gruparatowaniapoziomu #ciekawostkihistoryczne #rzym #ciekawostki

--------------------------------------------------------------------------------------
Podobają Ci się treści? Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!
http://www.imperiumromanum.edu.pl/dotacje/ pokaż całość

źródło: j.jpg

Tłumy protestujące przeciwko Wielkiemu Kryzysowi, 1931, USA

Wielka Depresja spowodowała masową imigrację do Związku Sowieckiego, głównie z Finlandii i Niemiec. ZSRS początkowo był z tego powodu zadowolony ponieważ wierzono, że imigranci są ofiarami kapitalizmu, które pomogą sowieckiej sprawie. Jednakże, kiedy ZSRS wszedł do wojny w 1941 to większość z tych Finów i Niemców została wywieziona na Syberię a ich dzieci umieszczone w domach dziecka. Ich los pozostaje nieznany.

#ciekawostki #historia #rosja #gruparatowaniapoziomu #historiajednejfotografii pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Niezwykła historia Michaela Aquino

Początki

Założenie Temple of Set (ToS) wiąże się z konfliktem wewnątrz Kościoła Szatana, a dokładniej między ówczesnym kapłanem - Michaelem Aquino, a Szandorem LaVeyem. Aquino już od 1969 roku był członkiem CoS i szybko awansował na stopień Magistra IV (1970). W 1975 LaVey podjął decyzję o sprzedawaniu tytułu Kapłana za pieniądze. Aquino nie zaakceptował takiego pomysłu i razem z grupą 28 osób założył swój własny kościół - Świątynię Seta. Dodatkowo postawił też zarzut, że Kościół Szatana jest zbyt mocno wykorzystywany do osobistych celów LaVeya, który stojąc na czele dużej, satanistycznej organizacji, świetnie promował swoją własną osobę . Mało tego, schizma miała też podłoże ideologiczne. Podczas gdy w CoS szatan był tylko symbolem, Aquino wierzył w boga-Szatana. Nowy kościół nie spotkał się z taką popularnością jaką miał CoS w początkach swojego istnienia. ToS była organizacją bardziej tajemniczą i oficjalnie nie liczącą na finansowe zyski. Świątyni nie zależało na rozgłosie i popularności i dlatego też trudno określić dokładnie jej historię. Wiadomo, że Aquino w 1996 roku odstąpił władzę na rzecz Dona Webba

Diabeł w służbie bezpieczeństwa

Bardzo niepokojące, i to nie tylko dla potomków wrażliwych na te sprawy purytan, muszą być odkryte na początku lat 80. zeszłego wieku związki amerykańskich służb specjalnych z przywódcami grup satanistycznych. Według dokumentów przedstawionych przez Williama Coopera w książce Behold a pale horse, Aquino oraz dwie inne osoby związane z kultem byli oficerami wywiadu wojskowego.

Według policyjnej notatki wyróżniającym tę grupę aspektem była fascynacja nazizmem, co uzewnętrzniało się przywdziewanymi przez czcicieli Seta przy różnych ważnych dla nich okazjach mundurami hitlerowskiej armii oraz nazistowskimi emblematami. Jednak najbardziej niepokoiły związki Aquino z amerykańską armią oraz z tym, że był on związany z wywiadem wojskowym. Podobnie rzecz się miała z dwójką jego zastępców.

Michael A. Aquino, czytamy w notatce, jest człowiekiem bardzo wykształconym, ma tytuł doktora nauk politycznych oraz stanowisko profesora w Golden Gate College w San Francisco. Z dalszej treści notatki dowiadujemy się, że „Świątynia Seta” praktykuje czarne msze. Krążyły też pogłoski, że sekta coraz zapalczywiej rekrutuje członków z dawnej grupy Anioły Piekła i innych gangów motocyklowych. Mimo że informacje na temat Aquino przedostały się do opinii publicznej, budząc liczne protesty, armia amerykańska stwierdziła, że nie widzi problemu, jak długo indywidualne praktyki religijne utrzymywane są w granicach obowiązującego prawa.
Dlaczego, mimo niechęci obywateli do faktu, że twórca i „kapłan” satanistycznej grupy służy w armii amerykańskiej i to w tak newralgicznym miejscu, jak wywiad wojskowy, władze nie zareagowały na protesty? Dlatego że Aquino był ważnym specjalistą w dziedzinie wojny psychologicznej. Jego umiejętności „prania mózgu”, wykazane podczas budowania sekty oraz rozprzestrzeniania jej wpływów w USA, Kanadzie oraz Europie, jak też na wyspach Pacyfiku, chciano wykorzystać w wojnie psychologicznej, którą w przyszłości będzie można prowadzić przeciwko państwom zagrażającym bezpieczeństwu Stanów Zjednoczonych

Szatańskie wersety

A „kapłan” szatana miał już pewne przemyślenia na temat taktyki prowadzenia takiej wojny. Jak pisał Michael A. Aquino w rozprawie opracowanej razem z Paul E. Valley Od PSYOP do MindWar: Psychologia zwycięstwa, armia amerykańska w Wietnamie nie została pokonana na polu walki militarnej, ale psychologicznej. Dlatego należy odrzucić dotychczasową koncepcję „operacji psychologicznej” (stąd PSYOP) na rzecz „wojny umysłów” (MindWar), bardziej zdecydowanej, wpływającej na psychikę przeciwnika, niż dotychczasowa metoda przekonywania, ugłaskiwania, skłaniania. A nade wszystko, totalnej.

Bowiem według autorów, wojna umysłów ma na celu przekonać wszystkie strony konfliktu, zarówno wrogów Ameryki, jak i samych Amerykanów, że to USA wygra rozpoczętą wojnę. Żołnierz wrogiej armii ma zostać pokonany zanim ubierze mundur, a obywatel Ameryki przekonany o słuszności wojny i nieuchronnym zwycięstwie, zanim pojawi się w nim ochota wyjścia na ulicę z antywojennymi protestami: Czy armia amerykańska pokonana została w wietnamskiej dżungli czy na ulicach amerykańskich miast? Czy takie „pranie mózgów”, również swoim obywatelom, jest etyczne? Autorzy odpowiadają, że byłoby nieetyczne, gdyby w ramach „wojny umysłów” przekazywano nieprawdę, ale siła Mindwar leży w tym, że koncentruje uwagę odbiorców na prawdzie przyszłości. Mówiąc o zwycięskiej wojnie, mówi przecież prawdę, która właśnie się staje, a im bardziej ludzie w nią uwierzą, tym szybciej zobaczą efekty głoszonego zwycięstwa. Nasze zwycięstwo nad wrogiem nie polega na tym, że zmusimy go do działań zgodnych z naszym interesem, ale że postrzegać będzie prawdę tak, jak my ją postrzegamy. Te słowa nie powinny zadziwiać; mamy przecież do czynienia z „kapłanem” diabła, a ten, jak już była o tym mowa, jest maestro kłamstwa i iluzji. Powinny raczej zatrważać.

Praca, napisana w 1980 r., wywołała wiele obaw. Wszak stanowiła zarys zapanowania nad umysłami ludzi, i to nie tylko wrogów, ale całego globu ziemskiego. Jej autorzy podkreślali, że w tę wojnę musi zostać włączona cała ludzkość, wtedy dopiero będą prawdziwe efekty: dominacja Ameryki w świecie. Ale, dodajmy już od siebie, oparta na fundamencie wszechogarniającego fałszu.

Aquino się wybiela

Jednak w wywiadzie dla portalu disinfo.com., przeprowadzonym wiele lat później, bo w 2013 r., Michael Aquino zdaje się lekceważyć znaczenie tej pracy, nazywając ją niczym więcej niż teoretycznym rozważaniem w formie eseju, mającym być odpowiedzią na niepowodzenie dotychczasowego sposobu walki psychologicznej, stosowanej w Wietnamie. Satanista zaprzecza też, jakoby brał udział w programach nad kontrolą umysłów, takich jak „MK Ultra” bądź „Project Monarch”.

#poro6niec - obserwuj
#gruparatowaniapoziomu
#ciekawostki
#satanizm

http://warszawskagazeta.pl/teoria-spisku/item/3757-ta-piekielna-ameryka pokaż całość

źródło: 5t.jpg

Zapewne wiele z was kojarzy Adolfa Hitlera, raczej z tej gorszej strony, niż lepszej. W latach 1944 - 1945 kiedy to wydatki wojenne przerosły oczekiwania Hitlera, postanowił on zainwestować w ciekawy biznes. Niewiele z was wie, że postanowił on zainwestować w fabrykę wafelków do lodów na terenie sprzymierzonych Indii. Sprzedaż wafelków brandowana twarzą Hitlera nie tylko miała wspomóc niemiecki kapitał, ale także ocieplić i spopularyzować jego postać. Po upadku trzeciej rzeszy, Hitler wyemigrował do Indii, gdzie dożył spokojnej starości, czerpiąc zyski ze sprzedaży wafelków do lodów.

Czytał: Bogusław Wołoszański

#nieznanefaktyzzyciaadolfahitlera #ocieplaniewizerunkuadolfahitlera #heheszki #gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #adolfhitler pokaż całość

źródło: scontent.fktw1-1.fna.fbcdn.net

Wykopiecie? :)

Amazonki z Dahomeju - Elitarne oddziały kobiece nie tylko pełniły funkcję straży pałacowej, lecz także brały udział w wyprawach wojennych. O ile Dahomej porównywano do Sparty, o tyle miejscowe kobiety uważano za amazonki.

PS Zapisz się na listę: The best of #historia :)

Proste zasady:

1. Najwyżej jedno, wyjątkowo dwa wołania dziennie do znaleziska poświęconego historii.
2. Tylko materiały z bibliografią (chyba że to np. galeria zdjęć) i autorem znanym z imienia i nazwiska.
3. Jeśli w nagłówku będzie pytanie, w środku zawsze znajdziesz odpowiedź.
4. Bez taniej sensacji, bez chamskich clickbaitów, ale nie oceniam materiałów po tytule, lecz po całej zawartości.
5. Żadnych bzdur o Wielkiej Lechii, żadnych ufoludków budujących piramidy, tylko materiały oparte na literaturze naukowej.

Kliknij: http://mirkolisty.pvu.pl/list/7boqzR3aRAAJB580, zaloguj się i kliknij "dołącz"!

#nauka #historia #ciekawostkihistoryczne #militaria #gruparatowaniapoziomu #liganauki #wojna #mikroreklama pokaż całość

źródło: konflikty.pl

Post z wczoraj

#iiwojnaswiatowawkolorze

Dzisiaj nie będzie wpisu historycznego. Opowiem za to o niezwykłych ludziach.

Wracając dziś do domu, dostałem dwie wiadomości. Dobrą i złą.

Dobra była taka, że w skrzynce znalazłem dwa listy z Niemiec. Kilka tygodni temu postanowiłem napisać do dwóch kolejnych, jednych z ostatnich, kawalerów Krzyża Rycerskiego. Do Hugo Brocha, porucznika pułku myśliwskiego JG 54 ''Grünherz'' (jednostki tak wytrawnych Expertów, jak Erich Rudorffer, Walther Nowotny i Otto Kittel), asa z 81 zwycięstwami na koncie. Oraz do Ludwiga Bauera, również porucznika, tyle, że z 9. Dywizji Pancernej, weterana walk pod Moskwą, na Kaukazie i w Ardenach.

Obaj odpowiedzieli, napisali do mnie krótkie listy (muszę szybko je przetłumaczyć). Pan Broch dwa lata temu zasłynął, tym, że mając 95 lat, wsiadł do Spitfire'a. W Kurlandii poznał majora Rudorffera, do którego także napisałem list parę lat temu. Pan Bauer wysłał mi swój album na temat swojej służby. W Ardenach ledwo uszedł z życiem z płonącej Pantery. Siedem razy ranny.

Obaj, w momencie dokonania tych niezwykłych czynów mieli odpowiednio 23 i 22 lata. Mniej, niż ja mam teraz.

Zła wiadomość była taka, że Pan Generał Tadeusz Bieńkowicz z AK potrzebuje pilnie krwi.

Pana Generała poznałem, gdy jeszcze miał podpułkownikowskie szlify na naramiennikach. Kilkukrotnie byłem na jego wykładach, jeden sam prowadziłem. Mam z nim kilka zdjęć i kilka jego autografów. Gdy przy nim stałem, moją uwagę rozpraszały dwa ordery na jego mundurze.

Virtuti Militari i Krzyż Walecznych.

Odznaczenia rycerza Rzeczypospolitej, który własną piersią, mając nieco ponad 20 lat, bronił Jej przed potworami, antyludzkimi monstrami spod znaku swastyki i czerwonej gwiazdy.

Pan Generał błyszczy blaskiem dawno minionych czasów. Innej Polski, innego pokolenia. Pokolenia Kolumbów, którym my nie dorastamy do pięt. Mówił ze swadą, ale i z powagą, opowiadał swój wspaniały życiorys, godzien świetnego filmu. O zamachach na gestapowców, odbijaniu więźniów, o walce na Kresach. Życiorys bohatera.

Moją dumą jest, że mogłem go poznać.

Pan Generał pilnie potrzebuje krwi. Dowiedziałem się o tym w pociągu, więc, gdy tylko dojechałem, wyskoczyłem z wagonu i pojechałem pierwszy raz w życiu oddać krew. Przede mną była masa ludzi, w tym żołnierze z garnizonu.

Jeśli zatem są tu patrioci, którzy nie słowami, lecz czynem, chcą uhonorować żyjących bohaterów, apeluję.

Idźcie oddać krew.

Ktoś może mi napisać, że to skandal, że piszę listy do hitlerowców. Że jestem nazistą i pewnie volksdeutschem.

Jestem historykiem. Ci ludzie to bezcenni świadkowie historii. Za 10, 15 lat ich już nie będzie. Odejdą z tego świata. Jeśli ktoś będzie ich sądzić, to sam Najwyższy.

Ci, którzy wyzywają mnie od nazistów, też szybko zapomną. A ja będę pamiętał, że pisałem do weteranów walk, że spotykałem się z nimi, że mam - teraz - 100 podpisów weteranów z różnych krajów. Polski, Wlk. Brytanii, Kanady, Niemiec, USA. I jestem, i zawsze będę dumny z tego, że upamiętniłem ich imiona.

Autor postu: II wojna światowa w kolorze

#iiwojnaswiatowa #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #historiajednejfotografii #zdjeciazwojny pokaż całość

źródło: 52002800_2362102290501208_2561021606272958464_n.jpg

Jak #japonia widziała #swiat w 1932 roku.

Link do mapy w pełnej rozdzielczości

#mapporn #gruparatowaniapoziomu #ciekawostki

źródło: i.imgur.com

Jerzy Duda-Gracz
Więcej prac artysty :
http://milenaolesinska.blogspot.com/2019/02/jerzy-duda-gracz.html

#sztuka #polska #kultura #malarstwo #gruparatowaniapoziomu #art

źródło: DG10.jpg

Jerzy Duda-Gracz
Malarz, rysownik, grafik, scenograf. Urodził się 20 marca 1941 roku w Częstochowie, zmarł 5 listopada 2004 roku w Łagowie.
Więcej prac artysty :
http://milenaolesinska.blogspot.com/2019/02/jerzy-duda-gracz.html

#sztuka #polska #kultura #malarstwo #gruparatowaniapoziomu #art pokaż całość

źródło: 65ab907b245e044f4d3474f2002b684b.jpg

Jerzy Duda-Gracz
"Sztuka Dudy-Gracza rozpięta jest między biegunami groteski i ironii z jednej strony, a sentymentalizmu i nostalgii z drugiej. Ten drugi odnosił się, jak określał malarz, do świata, który "odchodzi, umiera, gdzie więcej jest snu, zdarzeń z dzieciństwa", świata "w pejzażu przedindustrialnym". Znany jest jednak przede wszystkim z obrazów o gorzkim wydźwięku, komentujących rzeczywistość polityczno-społeczną kolejnych dekad, od głębokiego peerelu do początków transformacji i III RP."
Więcej prac artysty :
http://milenaolesinska.blogspot.com/2019/02/jerzy-duda-gracz.html

#sztuka #polska #kultura #malarstwo #gruparatowaniapoziomu #art pokaż całość

źródło: Duda_6.jpg

Dziobak w językach Europy.

#czechy jak zwykle nie zawodzą... ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#jezykiobce #gruparatowaniapoziomu #ciekawostki

źródło: i.redd.it

Irakijska awantura Trumpa

O administracji Donalda Trumpa można by powiedzieć wiele, ale z pewnością nie to że słynie ona z subtelności i wyczucia – tak często niezbędnych w dyplomacji. Wszystkie wady obecnej administracji idealnie widać na Bliskim Wschodzie, gdzie prezydent USA zachowuje się niczym słoń w składzie porcelany. Najpierw kokietuje swoich sojuszników, tylko po to aby już kilka dni później „trąbą” – ew. inną częścią ciała – zniszczyć to co z taką pieczołowitością budował. Ostatnim aktem tej bliskowschodnio-trumpistowskiej tragikomedii stały się napięcia w stosunkach amerykańsko-irackich. Zaledwie kilka niefortunnych wypowiedzi amerykańskiego prezydenta wystarczyło, aby irakijski parlament zaczął rozważać uchwalenie ustawy, która położyłaby kres obecności amerykańskich wojsk w Iraku.

Dzisiaj wychodzę od sporu amerykańsko-irakijskiego, opisuję pokrótce wzrost znaczenia irackiego nacjonalizmu "nowego wzoru" a kończę na współczesnej roli USA na Bliskim Wschodzie.

W kilku słowach mierzę się także z zeszłorocznym powiedzeniem Jeremiego Shapiro, który stwierdził "Asking the United States to solve the problems of the Middle East is like asking an alcoholic to solve your drinking problem. Sure, he has lots of experience, but it is all bad and he can't remember most of it.

Piątek, więc tekst specjalnie napisany przyjaznym językiem a jednocześnie dotykający kluczowych kwestii.

Polecam czytać bezpośrednio na blogu - lepszy układ strony, a poszczególne fragmenty tekstu są opatrzone źródłami.
———————————————–

Orzeł wylądował

W środę, 26 grudnia 2018 roku, na irakijskiej ziemi wylądował Air Force One. To prezydent Donald Trump postanowił złożyć wizytę amerykańskim żołnierzom stacjonującym w bazie lotniczej Al Asad, położonej 160 km na zachód od Bagdadu. Prezydent potrzebował tej wizyty jak nigdy. Zaledwie kilka dni wcześniej ogłosił wycofanie amerykańskich wojsk z Syrii, co spotkało się z ostrymi protestami ze strony Kongresu. Jednak opozycja polityczna to nic w porównaniu z tym co zaczęło dziać się w kręgu bliskowschodnich sojuszników USA. Od Tel Awiwu po Abu Zabi przetoczyła się fala strachu, że wycofanie się z Syrii to tylko pierwszy krok do całkowitego „zwinięcia” amerykańskiej obecności z regionu.

Dlatego też Trump zdecydował się na podróż właśnie do bazy Al Asad. Wizyta w bazie, która przez długi czas znajdowała się na pierwszej linii frontu przeciwko IS oraz w państwie, gdzie amerykańska obecność wojskowa trwa przez prawie cały XXI wiek, miała być symbolem, że Ameryka nigdzie nie ucieka i nadal będzie otaczała „parasolem bezpieczeństwa” swoich bliskowschodnich sojuszników.

Z perspektywy amerykańskich reporterów spotkanie w bazie Al Asad wypadło świetnie. Prezydent, pierwsza dama, flesze kamer, żarty, górnolotne hasła, uśmiechy na twarzach żołnierzy – o tak, to zdecydowanie było show, po którym chciałoby się zerwać z krzesła i zacząć skandować „USA, USA, USA” – niczym amerykańscy kongresmeni podczas tegorocznego „State of Union”.

Gdy wieczorem, 26 grudnia 2018 roku, prezydent wracał do Waszyngtonu musiał być z siebie dumny – dziennikarze pozytywnie odnieśli się do wizyty a sojusznicy zostali, przynajmniej chwilowo, „udobruchani”. Jednak już kilka godzin później na linii Bagdad-Waszyngton rozpoczął się istny „sztorm dyplomatyczny”. Wszystko za sprawą, wydawałoby się dość błahego, wydarzenia.

Para prezydencka podczas wizyty w Iraku, źródło: The White House, flickr.com

Urażony premier

Otóż przed wylądowaniem w Iraku administracja amerykańskiego prezydenta poinformowała o planowanej wizycie irakijskie władze. Jednocześnie Trump zaprosił premiera Iraku – Adila Abdula al-Mahdiego – aby ten także odwiedził bazę Al Asad, gdzie obaj politycy mogliby odbyć krótkie spotkanie. Jednak ta oferta została stanowczo odrzucona przez Irakijczyków, którzy – prawdopodobnie – wskazali Bagdad jako możliwe miejsce spotkania. Na to natomiast nie zgodziła się amerykańska delegacja. W efekcie obaj panowie odbyli wyłącznie rozmowę telefoniczną.

Chyba nie trzeba mówić w jaki sposób wizyta Trumpa odbiła się w irakijskich mediach? Oto prezydent kraju, który to nadal uważany jest przez większość Irakijczyków za najeźdźcę (wg danych AYS z 2016 r. 93% młodych Irakijczyków postrzega USA za wroga) przyjeżdża do ich ojczyzny, spotyka się z amerykańskimi żołnierzami (nazywanymi często siłami okupacyjnymi) a jednocześnie nie poświęci nawet chwili, aby symbolicznie uścisnąć dłoń jednego z irakijskich oficjeli.

Nic też dziwnego, że w kilka dni do wyjeździe Trumpa, Sabah al-Saadi (lider sadrystowskiego bloku parlamentarnego Islah) wezwał parlament do zorganizowania nadzwyczajnej sesji obrad, aby przedyskutować „jaskrawe naruszenia irakijskiej suwerenności i położyć kres agresywnej polityce Trumpa, który powinien znać swój umiar.” Swoje wystąpienie Saadi zakończył słowami „Amerykańska okupacja Iraku dobiegła końca”. Wtórował mu konkurencyjny pro-irański blok Bina, który w swoim oświadczeniu napisał „Wizyta Trumpa to rażące i jasne naruszenie dyplomatycznych norm oraz przejaw pogardy i wrogości jaką przejawia prezydent w negocjacjach z irakijskim rządem”.

Ta ostra wymiana zdań była zaledwie preludium do spektaklu, który miał odegrać się kilka tygodni później – także z Trumpem w roli głównej. Jednak zanim o tym powiemy musimy wpierw uświadomić sobie dlaczego tak błahy błąd ze strony Trumpa, jak niespotkanie się z premierem Mahdim, stał się iskrą rzuconą na beczkę prochu, opatrzona napisem „Irak AD 2019”.

Prezydent Trump podczas wizyty w Iraku, źródło: The White House, flickr.com

Sadr i nowy nacjonalizm

W maju 2018 roku w Iraku odbyły się wybory parlamentarne, które stworzyły nową rzeczywistość polityczną. Oto stary premier, pro-amerykański Hajdar al-Abadi z kretesem przegrał wybory i został całkowicie odsunięty od władzy. Niespodziewanym zwycięzcą wyborów stał się obóz sadrystowski pod przywództwem Muktady as Sadra – legendy irakijskiego ruchu oporu.

Muktada as Sadr wywodzi się z szanowanej rodziny szyickich duchownych. Sam także podjął studia teologiczne w Nadżafie, ale nigdy ich nie skończył. Gdy sunnicki reżim Husajna został obalony, Sadr rozpoczął formowanie tzw. Armii Mahdiego. Nowa formacja, dzięki charyzmatycznemu przywódcy i jego różnym koligacjom, szybko rosła w siłę – tak liczebnie, finansowo, jak i zbrojnie. Wkrótce także Sadryści zaczęli atakować wojska koalicji (w tym polski kontyngent w Karbali) oraz dopuszczać się zbrodni na ludności sunnickiej. Tym samym Sadr zyskał sobie miano jednego z największych rywali okupacyjnych sił amerykańskich. Mimo kontrowersyjnych metod działania, które momentami ocierały się o zwykłą bandyterkę i terroryzm, Sadr stał się dla wielu Irakijczyków bohaterem.

Wkrótce jednak represje ze strony Amerykanów, rosnące podziały wśród samych Sadrystów oraz spadek popularności całego ruchu oporu doprowadziły do tego, że w 2007 roku Sadr uciekł do Iranu. Tymczasem na przełomie 2007 i 2008 roku jego wojska zostały całkowicie rozbite. W tej atmosferze Sadr – działając z Iranu – zaczął reorganizować Armię Mahdiego, która od tej pory miała skupiać się na działalności społecznej, religijnej i kulturalnej. W 2010 roku udało mu się wrócić do ojczyzny.

Nie był to już jednak ten sam Sadr, który jeszcze kilka lat temu z taką zaciekłością walczył przeciwko „zachodnim najeźdźcom”. Zrezygnował z części swoich rewolucyjnych haseł i zastąpił je bardziej umiarkowanymi, takimi które byłyby akceptowalne dla szerszych mas społecznych. Teraz zaczął kreować się na „człowieka ludu”, przywódcę wszystkich Irakijczyków – zarówno szyitów, sunnitów czy chrześcijan. Jednocześnie Sadr zaczął z większym szacunkiem podchodzić do umiarkowanego ajatollaha Sistaniego, pozostającego najbardziej wpływową osobą duchowną w Iraku, z którym wcześniej Sadrowi zdarzało się walczyć – ze względu na rzekomo zbytnią ugodowość ajatollaha.

Mało tego Sadr stał się kluczową postacią tego co ja określam roboczo „nowym, postsadamowskim modelem irakijskiego nacjonalizmu”. Odrzucił dotychczasowe podziały religijne i polityczne oraz ogłosił konieczność gruntownej reformy kraju – w szczególności walki z korupcją i biedą. Ważnym punktem w jego programie politycznym stała się także walka z wszelkimi obcymi wpływami – niezależnie od tego czy byłyby to wpływy Waszyngtonu czy Teheranu. Sadr bywa często określany mianem anty-irańskiego oraz anty-amerykańskiego – jest to w zasadzie prawda, przy czym Sadr nie traktuje samego USA czy Iranu jako wrogów, lecz sprzeciwia się jedynie wpływom obu tych państw na wewnętrzne sprawy Iraku. Tym samym mimo, że Sadr chce wycofania się amerykańskich wojsk oraz irańskich bojówek z Iraku, to jednocześnie nie widzi przeszkód w rozwoju pozytywnych, opartych na zasadzie równości, relacji z obydwoma państwami. Jednocześnie Sadr, w realizacji swoich postulatów, zrezygnował z walki zbrojnej na rzecz protestów. Rozpoczął także dialog z ugrupowaniami sekularnymi, co zaowocowało tym, że do majowych wyborów poszedł ramię w ramię z komunistami, których jeszcze kilka lat temu „odsądzał od wiary”.

Muktada as Sadr, źródło: مالهوترا, http://www.commons.wikimedia.org

Amerykanie po irackich wyborach

Nic zatem dziwnego, że wyniki irackich wyborów wywołały niemałą konsternację wśród waszyngtońskich decydentów. Oto wybory wygrywał mężczyzna, który od dawna pozostaje wrogo nastawiony do jakiejkolwiek obecności USA na irakijskiej ziemi. Problem stał się tym większy, że drugie miejsce w wyborach zajął pro-irański Fatah. Tymczasem pro-amerykański Abadi zajął dopiero trzecią pozycję. Tym samym Amerykanie znaleźli się w nowej rzeczywistości politycznej. Żadne ugrupowanie pro-amerykańskie (lub chociażby przyjaznym okiem patrzące na Amerykę) nie miało szans na obsadzenie stanowiska premiera.

Wyniki wyborów sprawiły, że dalsza obecność Amerykanów w Iraku stała się mocno problematyczna. Zgodnie z podpisanym jeszcze przez prezydenta Busha „U.S.–Iraq Status of Forces Agreement” z 2008 roku, Amerykanie uznali, że ich misja w Iraku jest zakończona i zaczęli powolne wycofywanie się z tego kraju. Ostatni amerykańscy żołnierze opuścili Irak 18 grudnia 2011 roku. W trzy lata później, 15 czerwca 2014 roku, ze względu na rosnące zagrożenie ze strony Kalifatu, Amerykanie wrócili do tego kraju – jednak teraz na oficjalne zaproszenie ze strony władz w Bagdadzie.

Zaproszenie ze strony krajowych władz stało się w ten sposób jedynym aktem, który legitymizuje amerykańską obecność w Iraku. Waszyngton zdając sobie sprawę z niskiej popularności USA wśród Irakijczyków starał się, jak to tylko możliwe, trzymać z dala od „centrum wydarzeń”. O ile amerykańscy żołnierze wzięli udział w wielu bitwach przeciwko wojskom kalifatu, to najczęściej ograniczali się do wsparcia lotniczego i artyleryjskiego, które mogły być prowadzone bez zbytniego rzucania się w oczy.

Prezydent Bush i premier Maliki, źródło: U.S. Army, http://www.commons.wikimedia.org

Pomysł Pentagonu

Mimo, że działając z „tylnego fotela”, to Amerykanom udało się odegrać pozytywną rolę w pokonaniu Państwa Islamskiego. W związku z tym oraz z faktem, że PI wróciło do taktyki walki partyzanckiej, część rządu premiera Abadiego była zainteresowana utrzymaniem kadłubowej amerykańskiej obecności w Iraku. Sami Amerykanie, biorąc pod uwagę strategiczne położenie Iraku oraz nadal istniejące zagrożenie ze strony PI, także zdawali się chętnie patrzeć na pomysł zostania w Iraku na dłużej.

Chęć zostania Amerykanów w tym kraju wzmogła się jeszcze po ogłoszeniu decyzji Trumpa o wycofaniu się z Syrii. Zgodnie z informacjami NYT, Pentagon postanowił nie rezygnować z walki z Państwem Islamskim w Syrii (nawet po wycofaniu się z tego kraju) i wykorzystać Irak oraz znajdujące się tam amerykański bazy jako pozycje wyjściowe do rajdów na terytorium Syrii. Jednak aby to zrobić, Pentagon musiał uprzednio uzyskać zgodę Bagdadu, z którym rozpoczął delikatne negocjacje. Już same napięcia wokół wizyty Trumpa w bazie Al Asad mocno utrudniły te negocjacje, jednak prawdziwa bomba miała dopiero nadejść.

Siedziba Departamentu Obrony, czyli tzw. Pentagon, źródło: Department of Defense, http://www.commons.wikimedia.org

Przelanie czary goryczy

Zlekceważenie irakijskiego premiera okazało być zaledwie wstępem do popisu, który nastąpił 3 lutego 2019 roku. Tego dnia stacja telewizyjna CBS wyemitowała wywiad z Donaldem Trumpem na temat Bliskiego Wschodu. Odnosząc się do Iraku prezydent powiedział: „Wydaliśmy już taką fortunę na budowę tej wspaniałej bazy [baza Al Asad], że równie dobrze moglibyśmy ją zatrzymać.(…) Chciałbym ją zatrzymać, aby móc obserwować Iran, bo to Iran jest prawdziwym problemem”.

Do tych słów momentalnie odniósł się irakijski prezydent Bahram Salih stwierdzając, że „Trump nie poprosił Iraku o zgodę na «obserwację Iranu»”. Jednocześnie wezwał USA, aby „nie obciążały Iraku swoimi własnymi problemami (…) USA to wielka potęga, ale nie mogą realizować swoich priorytetów [kosztem Iraku]”. Jednocześnie Sadryści i Fatah zjednoczyły siły i oznajmiły, że wspólnie spróbują przepchnąć ustawę, która zobowiązałaby wszystkie obce wojska (w tym amerykańskie) do wycofania się z Iraku w ciągu 1 roku – i faktycznie taki projekt wpłynął do parlamentu.

Atmosfera amerykańsko-irakijskiego sporu zaostrzyła się na tyle, że kilku Irakijczyków zaczęło planować atak rakietowy na bazę Al Asad – na szczęście spisek został wykryty, a konspiratorzy aresztowani przez irackie służby bezpieczeństwa. Jednocześnie lokalna prasa popadła w paranoję i powiązała wywiad Trumpa z ostatnimi informacjami o wizytach amerykańskich oficerów w Bagdadzie i Faludży i stworzyły teorię spiskową, zgodnie z którą Amerykanie chcą obalić obecny rząd i zainstalować w kraju dyktaturę wojskową – to najpewniej bujda, moim zdaniem amerykańscy wojskowi odwiedzają różne części kraju, bo chcą znaleźć dogodne miejsce do rozlokowania swoich żołnierzy, którzy wkrótce mają wycofać się z Syrii.

W spór zaangażował się nawet sam ajatollah Sistani, który posiada niewyobrażalny posłuch wśród szyitów. W rozmowie z Jeanine Hennis-Plasschaert, szefową UNAMI, powiedział on: „Irak chce mieć dobre i zrównoważone relacje ze wszystkimi swoimi sąsiadami oraz innymi wielbiącymi pokój rządami, które to stosunki będą oparte na zasadzie wspólnych interesów, bez ingerowania w cudze sprawy wewnętrzne czy też podważaniu ich suwerenności”.

Tym samym załamanie w stosunkach iracko-amerykańskich stało się pełne. Kilka niefrasobliwych zachowań prezydenta Trumpa doprowadziło do iracki parlament do wściekłości a relacje między Waszyngtonem a Bagdadem stały się jednymi z najgorszych w ciągu kilku ostatnich lat.

Ajatollah Ali as Sistani, źródło: IsaKazimi, http://www.commons.wikimedia.org

Pentagon to the rescue

Sytuacja stała się na tyle poważna, że 12 lutego w Bagdadzie, z niezapowiedzianą wizytą, pojawił się Patrick Shanahan – p.o. Sekretarza Obrony. Shanahan nie ukrywał, że jego podróż jest podyktowana chęcią złagodzenia ostatnich napięć we wzajemnych stosunkach: „Są pewne ruchy w ich [irakijskiej] legislaturze (…) pewne dyskusje na temat tego czy powinni oni ograniczyć liczbę amerykańskich wojsk w Iraku. Ja chciałem jednoznacznie wskazać [premierowi Abdul Mahdiemu], że uznajemy swoją rolę [jako sił doradczych] oraz rozumiemy, że jesteśmy tam [w Iraku] na zaproszenie [irakijskiego rządu]”.

Wydaje się, że ta niezapowiedziana wizyta pozwoliła ostudzić nieco emocje po irakijskiej stronie barykady. Po spotkaniu z Shanahanem, premier Mahdi podziękował Amerykaninowi za wizytę, lecz jednocześnie zastrzegł, że „Rząd ma swoje poglądy a parlament swoje”. Jednocześnie podkreślił, że w pełni respektuje decyzję parlamentu – o rozpoczęciu prac nad ustawą kładącej kres obcej obecności wojskowej w Iraku.

Tym samym wydaje się, że amerykańsko-irakijski spór został częściowo zażegnany. Wątpliwe jednak, aby parlament przestał dalej procedować nad kontrowersyjną ustawą. O wycofaniu się amerykańskich wojsk z Iraku mówiło się od dawna – jeszcze za rządów Abadiego – także temat ten wraca do irackiej polityki jak bumerang, jednak tym razem wydaje się, że zostanie tutaj na dłużej. Irakijczycy są bardzo wyczuleni na próby wciągnięcia ich do amerykańskiej rozgrywki o wpływy w regionie Bliskiego Wschodu. Dlatego też nie zdziwiłbym się gdyby faktycznie parlament wezwał wszystkie obce wojska do opuszczenia Iraku.

Patrick M. Shanahan, źródło: Department of Defense

Dlaczego właściwie o tym piszę?

Ostatnie napięcia w stosunkach amerykańsko-irackich są dla mnie pewnym pretekstem do krótkiej refleksji na temat polityki administracji Trumpa wobec regionu Bliskiego Wschodu. Mimo, że prezydent zapowiedział że chce rozwiązać problemy regionu poprzez zaoferowanie mu „dealu stulecia” (póki co nieopublikowanego), to jego działania starają się przeczyć istnieniu jakiegokolwiek planu, który mógłby doprowadzić do zaprowadzenia długotrwałego pokoju w regionie.

Póki co jedyne co robi Trump to zaognianie starych konfliktów (np. decyzja o uznaniu Jerozolimy za stolicę Izraela), umacnianie stagnacji regionu (np. wydatne wsparcie dla Sisiego i ogólnie modelu państwa policyjnego w Egipcie) oraz fala niekonsekwentnych decyzji (np. początkowe poparcie Saudów podczas kryzysu katarskiego). Amerykańskie polityce brakuje konsekwencji i spójności. Wiele osób zarzuci mi zaraz, że przecież administracja Trumpa ma przecież cel, którym jest obrona Izraela. Otóż czyny prezydenta nie potwierdzają nawet tego. Co prawda uznał on Jerozolimę za stolicę Izraela czy nałożył sankcje na Iran (obie decyzje były w interesie Izraela), lecz jednocześnie Trump także zadecydował o wycofaniu się z Syrii, co uderzy przede wszystkim w Tel Awiw.

Najgorsze jest to, że decyzje administracji nie wynikają wcale z jakichś błędnych założeń ze strony Waszyngtonu – wręcz przeciwnie, ostatni raport Senackiej Komisji Wywiadu potwierdza, że kręgi rządowe idealnie wyczuwają tendencje i zagrożenia jakie zagrażają amerykańskim interesom. Jednak zalecenia współpracowników zdają się nie docierać do prezydenta – vide krytyka w/w Komisji, której Trump zarzucił że jest „naiwna” i „powinna wrócić do szkoły”.

Problemem jest sam prezydent i osoby z jego najbliższego otoczenia np. John Bolton, który jeszcze niedawno miał chcieć przeprowadzić atak na Iran. Zbyt często, przekonani o własnej nieomylności, ignorują oni rady swoich współpracowników. Niepokojące jest także to, że przez administrację Trumpa cały czas przewijają się osoby, które miały już swoją szansę w wielkiej polityce i zawiodły np. nowym narybkiem administracji, jako specjalny wysłannik ds. Wenezueli został ostatnio Elliot Abrams, który podczas pracy w administracji Busha juniora torpedował izraelsko-palestyński proces pokojowy z Annapolis, za którym obstawała Condoleezza Rice (ówczesna Sekretarz Stanu).

Wszystko to sprawia, że region Bliskiego Wschodu jest obecnie, mimo „pokonania” Państwa Islamskiego, jeszcze mniej przyjemnym miejscem niż w czasie gdy z Białego Domu odchodził prezydent Obama. Amerykańska polityka nie ma już jakichś głębszych założeń, bardzo ciężko wyszukiwać się w niej jakichś prawidłowości. Co prawda w przypadku prezydenta Obamy ciężko było także mówić o doktrynie wobec Bliskiego Wschodu (do tej pory trwają spory czy taka doktryna była cy nie), to plusem jego administracji było, że miał on jedną elastyczną zasadę „don’t do stupid shit”, która pozwalała mu szybko dostosować się do zmieniających się realiów Bliskiego Wschodu.

Tymczasem u Trumpa ciężko doszukać się podobnej zasady, nie mówiąc już o doktrynie. Przykładowo prezydent zapowiedział wywarcie „maksymalnej presji ekonomicznej” na rząd w Teheranie. Jednocześnie jednak zezwolił Hindusom na dalszą rozbudowę portu w Czabaharze – o ile ten ruch jest w miarę zrozumiały, zwłaszcza biorąc pod uwagę jaką rolę port ten może odegrać w indyjskim handlu oraz jak może przyczynić się dla stabilizacji sytuacji w Afganistanie, to inne posunięcia dotyczące zagranicznych inwestycji w Iranie są nieporozumieniem. Biały Dom, mimo nacisków Francuzów, nie zwolnił od sankcji francuskiego Totalu, który posiadał lukratywny kontrakt na prace na największym polu gazowym na świecie – „Południowe Pars”. Tym samym kontakt Totalu został przejęty przez chińskie CNPC, przez co w rękach Chińczyków (najpotężniejszego wroga USA) znalazło się teraz blisko 80% projektu. Co prawda, w rezultacie negocjacji handlowych na linii Waszyngton-Pekin, chińskie inwestycje w „Południowym Pars” zostały wstrzymane (pytanie na jak długo), lecz jednocześnie Chińczycy dostali zgodę na prace na polu naftowym Azadegan, które pozostaje jednym z największych w Iranie. Tym samym zdaje się, że Trump postawił osobiste animozje (niechęć do Francuzów) wyżej niż interes narodowy USA (rywalizacja z Chińczykami).

Jednocześnie zastrzeżenia może budzić niemal bezwarunkowe wsparcie dla Saudów, prowadzących skrajnie nieodpowiedzialną politykę, która nie tylko wpędza same Królestwo w zakłopotanie, ale także odbija się czkawką w samym Waszyngtonie – vide kryzys katarski, który doprowadził do zacieśnienia relacji między Dohą a Teheranem czy zbrodnie przeciwko ludzkości w Jemenie i związana z tym krytyka amerykańskiej administracji.

Problemem jest także dalsze wspieranie polityki stagnacji regionu, czego najlepszym przykładem jest Egipt, gdzie Waszyngton pozwala Sisiemu nie tyle na na odbudowę państwa policyjnego z czasów Mumbaraka, lecz nawet na jeszcze większą rozbudowę struktur bezpieczeństwa. Wszystko odbywa się oczywiście pod hasłami walki z ekstremizmem, a w szczególności Bractwem Muzułmańskim. Pomija się przy tym zupełnie potrzeby i aspiracje egipskiego społeczeństwa, z którym Amerykanie – tak jak przed 2011 roku – utrzymują tylko bardzo luźne relacje. Nadal w kręgach Waszyngtonu dominuje ignoranckie podejście, zgodnie z którym wystarczy wsparcie sekularnego proamerykańskiego reżimu, aby utrzymać wpływy USA w regionie. Jest to podejście krótkowzroczne, które w perspektywie 10-20 lat doprowadzi do kolejnej rewolucji.

Swoistą wisienką na torcie jest sam amerykański prezydent, który bardziej jest biznesmenem niż politykiem, i dlatego w żaden sposób nie potrafi odnaleźć się w zawiłościach Bliskiego Wschodu. Spór z Irakiem to świetny przykład skrajnej lekkomyślności ze strony amerykańskiego prezydenta. Kilka nierozważnych słów wystarczyło, aby wywołać złość całego irakijskiego establishmentu. Natomiast złagodzenie napięć (pytanie na jak długo) wymagało wizyty w Iraku samego szefa Departamentu Obrony.

Jeremy Shapiro z „European Council on Foreign Relations”, pytany w 2018 roku o rolę USA na Bliskim Wschodzie, powiedział „Asking the United States to solve the problems of the Middle East is like asking an alcoholic to solve your drinking problem. Sure, he has lots of experience, but it is all bad and he can’t remember most of it.” O ile generalnie nie zgadzam się z tym stwierdzeniem, bo przecież – posługując się terminologią Shapiro – nie każda amerykańska administracja składała się z „alkoholików”, o tyle muszę przyznać że administracja Trumpa „nie wylewa za kołnierz”.

USA nie mają czasu na takie głupie spory. Głównym rywalem Waszyngtonu jest obecnie Pekin. To „walka” z Chińczykami a nie spór z Irakijczykami powinna zajmować amerykańską dyplomację. Jednak stale niekonsekwentna, niedojrzała i arogancka polityka Trumpa wobec krajów arabskich doprowadza do tego, że jego współpracownicy nie mogą poświęcić Chinom tyle uwagi ile powinni, gdyż ciągle muszą naprawiać to co prezydent zepsuł – czy to kryzys katarski, czy wycofanie się z JCPOA (które wzmocniło irańskich konserwatystów i uczyniło pozyskanie broni atomowej przez Iran niemal pewnym po 2021 roku) czy też ostatnie spory wokół Iraku. Wszystko to sprawia, że administracja Trumpa marnuje energię na kwestie, którymi powinni zajmować się amerykańscy sojusznicy – tak jak mówił Obama, to KSA powinna zająć się utrzymaniem status quo na Bliskim Wschodzie. Tymczasem administracja Trumpa marnuje energię, która powinna zostać wykorzystana gdzie indziej – na teatrze chińskim.

Nierozważność Trumpa i jego ludzi mogła na początku budzić politowanie i uśmiech, lecz teraz czas na żarty skończył się. Ameryka musi wziąć się w garść zanim będzie za późno. Walka o światową dominację trwa a Chińczycy nie będą czekali aż amerykański prezydent skończy swój „executive time” i weźmie się do roboty.

Prezydent Trump i doradca John Bolton w Iraku, źródło: The White House, flickr.com

-----------------------------------------------
Po więcej podobnych historii, zapraszam do:
- archiwum
- obserwowania tagu #lagunacontent
- polubienia strony na facebooku.

#irak #bliskiwschod #trump #geopolityka #lagunacontent #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: pulslewantu.files.wordpress.com

Hotel Tianzi w Langfang

Dziesięciopiętrowy budynek o wysokości 42 metrów zbudowano w 2000 roku. Nazwa oznacza Hotel Syna Niebios, jednak używana jest także nazwa Dom Trzech Herosów, która nawiązuje do kształtu budowli. Fasadę budynku zdobią postaci popularnych w wierzeniach ludowych trzech bóstw gwiezdnych zwanych Sanqing − figury sięgają od ziemi do końca ostatniej kondygnacji, a ich głowy oraz ręce wystają poza obrys frontowej elewacji. Postaci przedstawiono w tradycyjnych strojach oraz z atrybutami ich cech w dłoniach. Okna znajdują się na ścianach pomiędzy postaciami oraz w ornamentach ich szat.

Odkrywaj świat z wykopem ---> #exploworld

#ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #fotografia #cityporn #architektura #chiny #exploworld #podroze pokaż całość

źródło: z-p3-scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net

Bardzo ładna armata/działo, Austria 1570.

Na armacie wyryto postać chłopa i podpis: "Zaiste jestem nieokrzesanym chłopem, kto skosztuje moich jajek nie znajdzie ich smakowitymi" - poważnie. Zabrana z Wiednia podczas podboju Napoleona. Jest jeszcze chłopka z kurą. Muzeum sugeruję, że była jeszcze armata z szewcami i zapewne innymi grupami społecznymi.

"The arms on the Tower and Paris guns are probably those of the Emperor Maximilian II, 1527-76, who was the great-grandson of the Emperor Maximilian I and Mary of Burgundy. The pair belongs to a series of guns, mainly of German origin, made in pairs which are alike in size, form and general decoration, but which are distinguished by a relief illustration and inscription, male on one gun and female on the other. Examples are the 'tailor' and 'tailoress' guns cast in 1525 for Frederick, Duke of Bavaria, and the 'wild man' and 'wild woman' of Albert V of Bavaria (see H.Muller, 'Deutsche Bronzegeschutzrohre 1400-1750' (Berlin, 1968), 106-8). The Tower gun is the male half of a peasant and peasantess pair, the Paris half dislaying a peasantess carrying a hen with a verse:

ICH BIN EIN BEURIN WOL GETHANS'
WEE DEIN MEIN HUNER KRALKANS'
(I am a woman well endowed'
My spiteful hen can keep you cowed)'

Another peasant and peasantess pair of guns was cast in 1554 by Lienhart Peringer of Landshut and is now in the Bayerisches Nationalmuseum, Munich."

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #militaria #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.6 in gun (1570).jpg

Kolekcja kombinowanych tarcz, które kupił Henryk VIII po tym gdy Giovanni Battista z Rawenny pokazał mu jedną z nich. Henryk kupił 100 dla swoich gwardzistów. Do dziś zachowało się 66 w różnych muzeach, większość w Royal Armouries. Włochy 1540 rok.

Walters
Royal i tutaj dużo

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #militaria #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.jpg

Pawęż (9,7 kg, 120 cm wysokości, 63 cm szerokości), Czechy 1431-1470. Był bardzo podobny pawęż w tej serii również z Czech i z tym samym herbem

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #militaria #myrmekochoria pokaż całość

źródło: Pavise (1431-1470).jpg

Partyzana (221 cm, 2,6 kg), włochy 1610.

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #militaria #myrmekochoria pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: images.metmuseum.org

Kanamono (ozdoba na hełm kabuto) z Siedmioma Bogami Pomyślności podróżującymi na statku, Japonia koniec XVIII wieku. Yari (włócznia) ładnie wystaje poza kompozycję.

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #sztuka #japonia #myrmekochoria pokaż całość

źródło: mfas3.s3.amazonaws.com

Alan Shepard na Księżycu, 6 lutego 1979 roku.

"Astronaut Alan B. Shepard Jr., Apollo 14 commander, assembles a double core tube as he stands beside the rickshaw-type portable workbench or modularized equipment transporter (MET) unique to this mission.

The photograph was taken by astronaut Edgar D. Mitchell, lunar module pilot, standing some 170 meters northeast of the Lunar Module (LM), during the mission's second extravehicular activity (EVA) on Feb. 6, 1971.

While astronauts Shepard and Mitchell descended in the LM "Antares" to explore the Fra Mauro region of the moon, astronaut Stuart A. Roosa, command module pilot, remained with the Command and Service Modules (CSM) "Kitty Hawk" in lunar orbit."

NASA

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #kosmos #astronomia #myrmekochoria pokaż całość

źródło: solarsystem.nasa.gov

Aborygenka z Tasmanii (Fanny Cochrane Smith) nagrywa swój głos na cylinder z wosku (chyba, tak mi się wydaję), 1903 rok.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #technologia #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.jpg

Podpisane jako: Working Man (Atomium), Belgia 1950.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.jpg

Kartka z pamiętnika Thoedora Roosevelta z 14 lutego 1884 roku: "The light has gone out of my life".

Jego matka (Marta) zmarła rano na tyfus, kilka godzin później jego żona (Alicja) na chorobę Brighta albo inaczej kłębuszkowe zapalenie nerek. Został sam w wieku 25 lat ze swoją dwudniową córką.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #usa #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.jpg

Budowa Mostu Manhattańskiego, USA 1909.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #usa #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.jpg

ODKRYTO FRAGMENTY CELTYCKIEGO RYDWANU

W południowo-zachodniej Walii, w hrabstwie Pembrokeshir, odkryto na polu fragmenty celtyckiego rydwanu. Obiekt liczy około 2000 lat i z pewnością został złożony do grobu razem ze zmarłym. Do odkrycia doszło w lutym 2018 roku; jednak informacji nie podawano do mediów.

Znaleziska obejmują okucia z brązu, broszkę, część uprzęży, fragmenty kół rydwanu. Zachowało się także 35 kawałków dekoracyjnych z metalu - wciąż nienaruszonych.

http://www.imperiumromanum.edu.pl/odkrycie-rzymskie/odkryto-fragmenty-celtyckiego-rydwanu/

#archeologia #imperiumromanum #historia #liganauki #gruparatowaniapoziomu #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #rzym #qualitycontent
--------------------------------------------------------------------------------------
Podobają Ci się treści? Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!
http://www.imperiumromanum.edu.pl/dotacje/ pokaż całość

źródło: 0_TDR_MAI_231118_Chariot_Find_02.jpg

halko, powracam z kolejnym wpisem.

#teatralnakicia <--- tag do obserwowania/czarnolistowania

Teatr: Narodowy Stary Teatr
Spektakl: 'Królestwo'
Reżyseria: Remigiusz Brzyk
Dramaturgia: Tomasz Śpiewak (na podstawie scenariusza Larsa Von Triera i Nielsa Vørsela
Obsada: Brzyski / Budner / Dymna / Gałkowska / Garncarczyk /Globisz / Górski / Grąziowska / Józefczak / Kaleta / Karkoszka / Kiebzak / Kosowski / Krzyżowski / Majnicz / Peszek / Szczepanowski / Zawadzka / Zawadzki / Łętocha / Okrajek

Mam wrażenie, że w Starym teraz wszyscy oczekują dzieł totalnych po porażkach poprzedniego sezonu. Wszyscy chcą mieć potwierdzenie, że Rada Artystyczna podołała i kryzys po odejściu Klaty w końcu sie skończy.
Niestety nie tym spektaklem, 'Królestwo' Brzyka to solidny rozrywkowy spektakl który zahacza o trudną sytuacje sprzed roku, wplata w oryginalną fabułę kilka wkrętów jasno sygnalizując, że mówimy tu o Królestwie - Teatrze a nie Królestwie -Szpitalu. Mimo tej metawarstwy spektakl jest też czytelny i zrozumiały na poziomie zwykłej opowieści o perypetiach lekarzy pracujących w nawiedzonym szpitalu.

Reżyser ukrył też kilka smaczków dla fanów twórczości samego Von Triera. Subtelne nawiązania do 'Antychrysta' czy też 'Melancholi' wywołują mimowolny uśmiech. Cytując wielkiego internetowego freelancera Klocucha - widać napracowanko.
Monumentalna i zimna stalowa scenografia robi wrażenie i nie zawadza aktorom w trakcie przebiegu spektaklu. Dodatkowo Brzyk doskonale bawi sie przestrzenią, wyświetla projekcje na scenę, akcja dzieje sie poza salą główną w niedostępnych dla widzów zakamarkach budynku, wszystko sie na siebie nakłada i zazębia.
Dodatkowo kolejny raz jak przy 'Weselu' Klaty zespół Starego pokazał jak ogromna moc i potencjał w nich drzemie. Aktorsko ten spektakl jest wspaniały i naprawdę nie ma do czego sie przyczepić.
Na specjalną uwagę zasługuje cały drugi akt którego sekwencja jest naprawdę doskonała i totalnie przemyślana, nie ma tam ani jednego zbędnego słowa, kulminację śmieszności gdzie spektakl miesza się z rzeczywistością jest opowieść o wizycie ministra w Królestwie, ministra którego nikt nie chce ugościć i przyjąć.
Przed samym spektaklem w sumie warto odświeżyć sobie sam serial (sezon I bo na nim bazuje spektakl) żeby mieć pewność że sie ogarnie co się dzieje na scenie bo widz nie ma taryfy ulgowej i fabuła pędzi jak szalona.
Mimo tych wszystkich superlatywów to jeszcze nie jest to. To nie jest to wyczekiwane dzieło nowej dyrekcji. Solidny spektakl ale nie arcydzieło. Można iść bez konkretnych oczekiwań.

#krakow #teatr i trochę #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: IMG_20190210_184936_683.jpg

#nauka #biologia #ornitologia #ptaki #infografika #ciekawostki #graphsandmaps #gruparatowaniapoziomu

źródło: DzSoDKzXgAY4L1c.jpg

TEGO DNIA W RZYMIE

Tego dnia, obchodzono Luperkalia, które było świętem ku czci bóstwa Fauna lub pierwotnie staroitalskiego boga pasterzy Luperkusa, który chronił ich stada przed wilkami. Święto ustanowić miał mitologiczny Ewander. Dużą rolę podczas Luperkaliów odgrywał kult wspomnianego Fauna – rzymskiego bóstwa, pół człowieka, pół kozła. Ze świętem związana była rzymska legenda o Faustulusie, pasterzu, który miał znaleźć bliźniaków (Romulusa i Remusa) w wilczym legowisku i zabrać do swojego domu, gdzie mieli zostać wychowani przez jego żonę, Akkę Laurentię. Święto obchodzono w jaskini Lupercal na Palatynie, gdzie według wierzeń legendarni założyciele Rzymu, bliźniacy Romulus i Remus, byli karmieni przez wilczycę. Następnie składano ofiary z dwóch kozłów i psa, a kapłani nazywani Luperkami, ubrani tylko w skórę świeżo zabitego kozła, obiegali wzgórze Palatynu i uderzali przechodniów rzemieniami (februa) ze skór zwierząt ofiarnych. Szczególnie chętnie uderzeniom poddawały się bezdzietne kobiety, co miało gwarantować płodność, a innym napotkanym – oczyszczenie od zmazy i skazy minionego roku. Praktyki luperków wprowadzać miały do organizmu ludzkiego nowy pierwiastek wzmacniający siły życiowe i twórcze. Luperkalia stanowią prawdopodobnie pierwowzór dzisiejszych Walentynek.

http://www.imperiumromanum.edu.pl/tego-dnia-w-rzymie/#15-2

#liganauki #antycznyrzym #imperiumromanum #wydarzenia #gruparatowaniapoziomu #historia #tegodnia #tegodniawrzymie #rzym #ciekawostki pokaż całość

źródło: w.jpg

SENTENCJA ŁACIŃSKA NA DZIŚ

Ceterum censeo Karthaginem esse delendam
- A poza tym sądzę, że Kartaginę należy zniszczyć
- opis: słowa jakie wygłaszał Katon Starszy pod koniec swoich mów w Senacie. Miały one na celu zachęcanie Rzymian do ostatecznego zniszczenia Kataginy
- źródło: Plutarch z Cheronei, Katon Straszy

http://www.imperiumromanum.edu.pl/kultura/sentencje-lacinskie/

#imperiumromanum #historia #cytaty #cytatrzymiannadzis #gruparatowaniapoziomu #ciekawostkihistoryczne #sentencjalacinska #rzym #ciekawostki

--------------------------------------------------------------------------------------
Podobają Ci się treści? Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!
http://www.imperiumromanum.edu.pl/dotacje/ pokaż całość

źródło: s.jpg

RZYMSKI NASZYJNIK W KSZTAŁCIE WINOGRON

Rzymski złoty naszyjnik w kształcie winogron. Obiekt datowany na II wiek n.e.

http://www.imperiumromanum.edu.pl/ciekawostka/rzymski-naszyjnik-w-ksztalcie-winogron/

#rzym #antycznyrzym #imperiumromanum #historia #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #ciekawostkihistoryczne #rzym #ciekawostki

--------------------------------------------------------------------------------------
Podobają Ci się treści? Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!
http://www.imperiumromanum.edu.pl/dotacje/ pokaż całość

źródło: c.jpg